Roma İmparatorluğu modern seyahate çok ciddi katkıda bulunmuştur. MÖ 3. yüzyıldan itibaren, Akdeniz ve Karadeniz bölgelerinde Roma egemenliğinin genişlemesi, klasik dönemin sonuna kadar süren yeni seyahat fırsatları yarattı. Roma'nın en cafcaflı döneminde seyahatteki keskin artışın temelinde iki önemli faktör vardı. Romalıların Akdeniz ve Batı Avrupa'da, özellikle de Ortak Çağ'ın (Roma Barışı) ilk iki yüzyılında kurduğu ve uyguladığı siyasi birlik, kara ve deniz seyahatleriyle ilgili tehlikeleri önemli ölçüde azalttı. Yol haydutları ve deniz korsanları işsiz kalmadılar, ancak Roma hukukunun uzun kolu nedeniyle çok daha az sorun çıkartabildiler.
Seyahatin hızlanmasını destekleyen ikinci gelişme, MÖ 200 ile MS 200 tarihleri arasında Roma ekonomisinin canlılığı oldu. Sualtı arkeologları, Akdeniz'de bu yüzyıllardan kalma çok sayıda gemi enkazının kalıntılarına rastladıkları aşikâr. Bu batık ve kargo gemilerinin büyük boyutları, gelişen bir ticari ekonomiye işaret ediyor. Arkeoloji dünyasındaki diğer başka kanıtlar buğday, şarap, zeytinyağı, tekstil, kereste ve tuğla üretiminde de artış olduğunu gösteriyor. Bu da elbette ekonominin ne kadar zengin ve kuvvetli olduğunun en gerçekçi kanıtı. Artan bu üretimin çoğu, nüfusu çok hızlı bir şekilde bir milyona ulaşan Roma şehrine taşıdı.
Siyasi birlik, barış, istikrar ve canlı bir ekonomi, Romalıları benzeri görülmemiş sayılarda yol yapmaya sürükledi. Deniz yollarını ve ticaretini geliştirdi. Elbette bu dönemde en yoğun yolcu türü tüccar, asker ve kölelerdi. Bu gruplardan bireysel gezginlerin kayıtları çok nadir olmakla birlikte, Hierapolis'teki bir mezar bunun en güzel kanıtlarından biridir. Flavius Zeuxis adlı bir tüccar tarafından İtalya'ya yapılan yetmiş iki seyahati mezar yazıtında kutlanmıştır. Söz konusu dönemdeki birçok tüccarın Flavius Zeuxis'in seyahat kaydıyla eşleşmesi olası değildir. Flavius Zeuxis'in, başarısı, erken imparatorluk döneminde Doğu Akdeniz'de sık sık deniz yolculuklarının mümkün olduğunu gösteriyor.